Praktijk LIV - Regressietherapie

Regressietherapie is ook zeer geschikt voor kinderen. Net als bij volwassenen gaat het ook bij kinderen om het herbeleven van
traumatische gebeurtenissen uit het verleden. Een gebeurtenis kan in het huidige leven vanaf de conceptie liggen, alsook in een
vorig leven. Mijn belangrijkste uitgangspunt binnen regressietherapie voor kinderen is dat ik er van uit ga dat ook een kind beschikt
over een zelfhelend vermogen en dat ieder kind goed is zoals het is. Ik geloof dat ieder kind graag heel wil zijn en daarbij in verbinding
wil staan met anderen.

Samen met het kind ga ik op zoek naar de oorsprong van zijn of haar probleem. Dit doen we aan de hand van spel en spelmateriaal.
Door middel van de situatie uit te spelen, uit te tekenen of anderszins, worden gebeurtenissen op een natuurlijke en speelse wijze
herbeleefd. Hierdoor krijgt het kind inzicht in zijn of haar situatie alsmede in de beschikbare mogelijkheden om de situatie te kunnen
veranderen. Er ontstaat besef dat een oude strategie (ontstaan in een traumatische situatie in het verleden) niet langer nodig is.
Hierdoor zet het kind zichzelf weer helemaal in zijn of haar kracht.

Waarom het gebruik van spel als therapie?
Spel is voor een kind de manier om de wereld om hem heen te ontdekken, om gevoelens te (leren) uiten en deze te verwerken.
Spelen hoort bij een kind. Spel, als taal van het kind, heeft een krachtige communicatieve waarde. Spel biedt uitkomst voor een
kind dat niet kan verwoorden wat hem of haar dwarszit en daardoor emotioneel vastloopt.

Draagkracht kinderen
Veel ouders vragen mij of het niet te zwaar of te emotioneel is voor hun kind om terug te gaan naar traumatische ervaringen.
Mijn ervaring is dat kinderen niet alleen hier heel goed toe in staat zijn, alsook het juist als bevrijdend ervaren. Door het opnieuw
beleven van de gebeurtenis, kan het kind zich eindelijk losmaken van de pijnlijke gevolgen waar hij/zij soms dagelijks mee
geconfronteerd wordt. De therapie brengt het kind niet terug naar de oorspronkelijke situatie. Het kind bevindt zich daar al.
Het kind ervaart namelijk klachten en/of pijn en is dus al oftewel nog steeds verbonden met de traumatische ervaring. Door zich
dit bewust te worden, krijgt het kind de gelegenheid zich van zijn of haar verleden los te maken.

Kinderen weten exact wat ze wel of niet aan kunnen in therapie. Als het teveel, te moeilijk of te eng wordt, sluiten zij zich er voor
af en wordt als het ware de toegang tot de ervaring afgesloten tot er voldoende veiligheid ervaren wordt en er draagkracht is het